Η αναδρομική έκθεση της Ξένιας Αραπάκη συνδυάζει το κεραμικό της έργο με το έργο της στη ζωγραφική αναδεικνύοντας τα κοινά σημεία στις δύο αυτές εκφάνσεις της τέχνης της. Από τη μια μεριά το σχέδιό της που έχει πάντα μια γλυπτική διάθεση και την ώθησε να καταπιαστεί με τον πηλό και το γύψο αλλά και να δώσει όγκο και κίνηση στη ζωγραφική σύνθεση. Από την άλλη μεριά, τη χρωματική παλέτα της η οποία εκμεταλλεύεται μια περιορισμένη γκάμα καθαρών χρωμάτων, από τα γαιώδη έως τις παρυφές του λευκού, για να αναδείξει τις αφαιρετικές συνθέσεις της στη ζωγραφική, καθώς και την αφοσίωσή της στην αφαίρεση παράλληλα με μια υπόσχεση λειτουργίας και σκοπού στις κεραμικές φόρμες. Σημείο αναφοράς της διάδοσης του έργου της στο ευρύ κοινό αποτελεί η δημιουργία εργαστηρίου κεραμικής στην Κέρτεζη, φωτογραφικά και εικαστικά ενθύμια του οποίου θα παρουσιασθούν στην έκθεση.